ყველაფერს დავთმობ, რაც გამაჩნია
ვისურვებ მოვკვდე შენს მხრებზე განაბული
მე უშენობამ ჭაღარა დამამჩნია
და ვმალე თვალები, ცრემლებით დანამული.
გრძნობები წრფელი მწველი, დაფარული
სილაღე სადღაც გამქრალი, გაპარული
რა უცებ გავზრდილვარ, აღარ ვარ ცეტი, რაღა ვინატრო ამაზე მეტი?
სხვა არაფერი არ გამაჩნია, სიყვარულის და ალერსის მეტი
აღარ დავეძებ ვინა ხარ, რა ხარ რადგან შენ ჩემი ფიქრების ზღვა ხარ.
თუ სიყვარული შეგიძვრა გულში სხვა ვერ მიხვდება, ვერ გაიზიარებს
ზოგი დარდს, სევდას ამჟღავნებს ჩხუბში, ზოგიც სვავს ღვინით სავსე ფიალებს.
წინ არ აღუდგეთ სიყვარულს და არც იფიქროთ, დაწყევლოთ იგი!
დანებდით ტრფობას, ცდუნებას ბედნიერება მოაქვს ბუნებას.
უსიყვარულოდ არ ყვაობს ნუში, ნუ გაიხსენებ რა მოხდა გუშინ
თუ მოინდომებ მზესაც მისწვდები, არ გიცხოვრია ფუჭად მიხვდები.
მზეც კი არ მზეობს უსიყვარულოდ, თუ მართლა გიყვარს გახდები მონა
დაგივლის ტანში სიცივე, ვიღაც ამაზე იცინებს, ვიღაცა ტკბილად იძინებს
ვიღაც კი ჩუმად იტირებს, შენ კი კედლებზე დაიწყებ ხოხვას, ვერ მოეშვები კვნესას და ოხვრას.
არც წყარო მოსჩქეფს, უსიყვარულოდ არც ქვები ცვდება ტალღების ცემით
სიყვარულს ვერ ახსნი ენით მას იგრძნობ გულისცემით....
თ.კ
